Nieuwsbrief 20: “Not qualified”.

Dinsdag 24 aug. 2014.

Voor de middag:

We vertrokken op tijd van de camping. Het weer zag er prima uit, weinig wind en een mooie opkomende zon. We hadden er alle vertrouwen in het record van zondag te kunnen verbeteren. De motor had nu wat meer compressie, een kleinere sproeier en de banden waren wat extra hard opgepompt. Toen we bij het zout aankwamen vonden we het direct al wat vreemd, want het was bij ons op de camping vannacht lekker droog gebleven. Maar Jan Maarten van Dongen, die vanochtend al vroeg op de camping was aangekomen om ons team vandaag te versterken, zei al dat hij onderweg vanaf Salt Lake City veel regen en onweer had gehad. Het “randmeer” was aanzienlijk gegroeid en was nu wel 5 km. breed, helemaal tot aan de pits en daar was het soppen. We hoorden wel op de radio dat het zout gelukkig goed was en dat er vandaag volop geracet kon worden.

Omdat er nu 2 camara’s op de racer gemonteerd waren moesten we eerst naar de keuring en daarna direct in de rij opstellen voor de “short course, basic lane”, wel natuurlijk de langste rij. Tijdens het wachten kwamen we in gesprek met het kleine meisje op haar zwarte scootertje. Ze is ontzettend fanatiek en doet alles zelf aan de brommer, dus een dametje met zwarte handen en zwarte randjes om de nagels. Ze stond vanmorgen al om 6.00 u. vooraan in de rij en had net haar return run gemaakt en een nieuw AMA-record in haar klasse gereden, dus dolblij en vloog iedereen om de hals die maar in de buurt kwam. Ondergetekende stond natuurlijk met de neus vooraan. Eindelijk om 11.10 u. mochten we naar de start vertrekken en daar hebben we vervolgens nog eens tot 13.10 u. moeten wachten tot de “intermediates” (de mannen en vrouwen die harder gaan dan 125 mph) gestart waren, nog enkele qualifiers een return run gemaakt hadden en de 10 man die nog voor ons waren, ook gestart waren. Eén  van hen was de blinde man met de driewieler. Het duurde erg lang voordat hij weg was, want hij moet met hulp het startpunt opzoeken en dan moet de bestelbus, welke de sonar geluiden aan hem doorgeeft, precies recht op bepaalde afstand achter hem zitten. Daarna start hij heel voorzichtig, maar na een tijdje gaat hij echt verschrikkelijk hard.  Het starten van Aalt  verliep prima. Aalt mocht van de starter een ruime bocht nemen naar het startpunt, zodat hij al iets eerder het gas voluit kon draaien. We warten zeer gespannen, maar ook wel een beetje teleurgesteld dat de tijd (ca. 94 mph) toch ruim onder het record van zondag lag. Dus niet gekwalificeerd en terug naar de pits. Eerst goed nadenken en bespreken wat er gewijzigd gaat worden. En daarna proberen of we nog een tweede poging kunnen ondernemen.

Ondertussen hebben we ook maar eens weer de FIM officials opgezocht en ze beginnen ons nu al uit de verte te herkennen en zijn uitermate vriendelijk, dus tijd om ze  wat lastige vragen te stellen. Er hing een FIM papier aan de jurybus met daarop de voorlopige updates van de wereldrecords, met ook de naam van Aalt er op in het groen. Daar wilden wij wel graag een kopietje van hebben. Die hadden ze niet, maar tot onze verbazing gingen ze even speciaal voor ons een afdruk maken. Terwijl de ene het papiertje ging printen in de bus hebben we met de ander besproken dat het voor ons zo lastig is om volgend jaar met de streamliner te komen zonder zeker te weten of we alles volgens de reglementen gebouwd hebben. Wij hebben grote behoefte aan een pre- inspection door een FIM official en waarachtig hij woont in de buurt van Hannover en is bereid ons daar bij te helpen. Dus als we denken dat we helemaal klaar zijn met de streamliner, dan doet hij een pre-inspection en zal eventuele discussiepunten opnemen met de AMA, zodat we goed beslagen ten ijs / zout komen.

Na de middag: Wachten, wachten, . . .

Over de middag valt weinig te vertellen. De techneuten hebben de situatie weer teruggebracht zoals die zondag was. Aalt gaf aan dat hij het gevoel had dat de motor op het laatst wat inzakt qua vermogen en dat blijkt ook wel uit de “Time slip”. Het zout vreet werkelijk overal in. Een achterwiellager begon wat te knarsen en vroeg om aandacht. Daarna maar weer terug naar de voorstart om daar vervolgens heel lang te wachten. Om ongeveer kwart over vijf werden we weggestuurd met de toezegging dat we morgen vijfde in de rij mogen staan, als we er voor zeven uur zijn. Dus dat wordt vroeg naar bed. We hebben afgesproken dat we om zes uur vanaf de camping vertrekken, dus om vijf uur opstaan. Tot overmaat van ramp begint het nu ook nog te regenen en moet ik straks in  donker, in de regen voor het kantoor van de camping (enigste plek waar ik wi-fi heb) gaan zitten om jullie dit bericht te sturen. Het leven is zwaar, geloof me.

Sorrie mensen, maar als ik een Indian zie, dan moet ik daar even wat meer van weten. Deze Chief is iets jonger dan die van Bob en was die van Bob origineel, deze is danig verbouw, dus een andere klasse.

Womans talk, maar wat ging ze hard op die 1000cc Aprillia.

Gisteren konden we maar geen koffie bemachtigen. Vandaag lukte dat wel.

We zijn eindelijk door naar de start. Jan Maarten draagt een knoert van een camera waar hij heel mooie foto’s en stukjes film mee heeft gemaakt.

Hennie zorgt er voor dat Aalt het hoofd koel houdt, terwijl Gerrit en Maarten er voor zorgen dat alles voor de start in orde is.

Prettig om op officieel FIM  papier te zien dat we twee wereldrecords hebben:

Over 1 km.: 158.087 km/u.

Over 1 mijl: 158,163 km/u.

Hieruit blijkt dus dat het laatste stukje iets sneller ging. 

Hier het strookje van onze tweede poging. De snelheid na 1 mijl is lager dan bij 1 km, dus het eerste deel ging harder dan het laatste deel.

De run bleek niet een verbetering van zondag te zijn, dus geen kwalificatie voor een return run. De veranderingen bleken dus niet goed uit te pakken.

Bij de racers zie je rare constructies, maar bij de pitbikes kan het er ook raar uitzien. Hier eentje met van achteren een zware viertakt Chinese Honda imitatie en van voren een gewone fiets. (Geen garantie op de voorvork, vandaar wellicht de 2 helmen die er aan hangen.)

Groeten uit Wendover, USA

Team Groene Tulp / CL  Classics Racing