Voorbereiding

Nog in te vullen

Ontwikkeling

Van onderen naar boven vind je op deze pagina foto's en tekst over de ontwikkeling. Dus bovenaan staat het laatste nieuws.

Onderaan de pagina staan technische specificaties van de Groene Tulp.

Voor het laatste nieuws zie de nieuwsbrieven op de homepage.

Zo ziet de UltraSap elektronische ontsteking van Foekema er uit. Het bestaat uit een sensor, welke de signalen van een nokje op de krukas krijgt, en een kastje met de ontsteking. Het systeem is ontwikkeld door Raimond Foekema, de zoon van Luc, die toen nog op de TU zat. Het ontwerp komt van oorsprong van Daleman, wat Raimond verder heeft ontwikkeld, omdat Daleman in die jaren daar zelf helaas niet meer toe in staat was. De UltraSap geeft een ontzettend sterke vonk en het ontstekingstijdstip wordt wat vertraagd naarmate het toerental toeneemt. Bij een tweetakt motor zijn de geluidsgolven van de uitlaatgassen erg belangrijk voor het vermogen. Door het ontstekingstijdstip de verlaten zal de temperatuur van de uitlaatgassen toenemen en zullen de geluidsgolven sneller gaan, met een gunstig effect bij gebruikmaking van de daarop afgestemde expansie uitlaat.   Zo zie je dat uitlaat en ontsteking goed op elkaar afgestemd moeten zijn. Dit is mede de reden dat we geen heil zien in gebruikmaking van een door uitlaatgassen aangedreven turbo voor onze kleine tweetaktmotor. Dat zou de gassen helemaal in de war sturen.
Nadat Aalt de berekening en tekening voor de uitlaat van Luc Foekema heeft gekregen heeft hij eerst mallen gemaakt. De mallen dienen om stukjes plaat te knippen.
Vervolgens worden de stukjes plaat rond gewalst en gelast zodat er een aantal ringen ontstaan, van verschillende lengte, diameter en koniciteit.  De lassen worden goed gecontroleerd en plat gehamerd zodat er aan de binnenkant geen randen aanwezig zijn.
Als laatste worden deze “ringen” aan elkaar gelast, waarbij ook na elke weer goed gecontroleerd wordt en de randen worden weggehamerd. Ook wordt in deze fase gekeken welke bochten er gemaakt moeten worden en waar bevestigingspunten moeten komen, zodat de uitlaat precies past als hij klaar is. De uitlaat is één van de grootste “geheimen” van de motor, daarom geven we geen verhouding en is af en toe bewust wat weggelaten.
Op zaterdag 20 april tijdens de Pitstopdag bij Ten Kate in Nieuwleusen hebben wij de Groene Tulp aan het publiek getoond. Ruim 7000 motorsport liefhebbers bezochten deze dag en we kregen heel veel enthousiaste reacties. Voor ons was dit ook een reden om te starten met de Club van 50 / 100 en konden direct al een aantal leden noteren. We gaan binnenkort hier flink mee aan de slag want ons geld raakt op.
Hier zien we dat het oranje model is voorzien van stickers van de sponsors en voor de grap heeft iemand het doen lijken of we al met de Groene Tulp in Bonneville zijn geweest. Het startnummer is het vaste nummer van Aalt waarmee hij in Nationale races reed. We moeten nog afwachten wat onz echte startnummer wordt in Bonneville.
Dit was het eerste model. Nog een beetje sober van kleur.

	Er zijn enkele polyester modellen gemaakt van de groene tulp en deze is gespoten in de kleur zoals wij denken dat hij zou moeten worden.  Het model is op de juiste schaal gemaakt en als er een grote sponsor komt die graag een andere kleur wil, dan hoeven wij daar niet lang over na te denken.
	Voor het testen van de motoren hebben we een mooie standaard gemaakt zodat er gemakkelijk gestart kan worden en er een goede plaatsing van o.a. de uitlaat, de waterkoeling en de accu mogelijk is. Hier zie je het KTM blokje in de standaard.
	Maarten heeft het allemaal goed in z’n koppie en legt het nog maar weer eens uit aan Gerrit hoe hij de stuurinrichting wil hebben. De overbrenging met de stangetjes moet volgens hem steeds onder een hoek van precies 90 graden want anders krijg je een andere overbrengingsverhouding. Dus goed kijken waar de stangetjes langs moeten gaan.
	Het is duidelijk geen formule-1 stuurtje met knopjes en elektronica. Nee, laten we maar zeggen “een vrij traditioneel  brommerstuurtje”.   Het is moeilijk voor te stellen hoe het er straks uit komt te zien, dus we moeten dit, later als het klaar is, nog maar eens goed bekijken.
	De voornaaf is gemonteerd en Aalt zoekt met het stuur in de hand de optimale houding en plaats voor het stuur. Hoe doet er zelfs z’n ogen bij dicht en waant zich al op het zout. Gerrit staat klaar om af te tekenen waar de bevestiging precies moet komen. Als het stuur goed zit, dan is het vervolgens puzzelen hoe de stuurinrichting met stangetjes de naaf in beweging moet zetten. Nou is straks de “weg” wel kaarsrecht vooruit, maar we hebben bij de huidige recordhouder gezien dat het toch wel knap lastig is om bij de start weg te rijden.

Wat je nu aan de “binnennaaf” ziet vast gebout is een deel van de stuurinrichting. Hiermee draait de naaf haaks op de as. De as wordt straks in de voorvork geklemd onder een bepaalde hoek, welke overeen moet komen met een gewenste balhoofdhoek, anders is de racer onbestuurbaar. Dat wordt nog even puzzelen.
Dit is wel één van de meest vreemde onderdelen aan ons Tulpje. Met trots presenteert Maarten zijn unieke voornaaf. Gewone besturing van de Tulp is niet mogelijk en daarom is gekozen voor een naafbesturing. Dat is niet nieuw voor motorfietsen want begin jaren twintig van de vorige eeuw had de Neracar motor dat ook al, maar deze is toch wel heel bijzonder. Eigenlijk kijken we naar de “binnennaaf” welke kan draaien op de as. De zwarte ring die je ziet is de stofkap voor de kogels van het grote kogellager waar straks de “buitennaaf” omheen zal draaien.
Hier het boven-aanzicht van de KTM carters. Je ziet dat het blokje geen roterende, maar een membraam gestuurde inlaat heeft. Het blokje zit niet direct in het frame, maar met een hulpstuk, zodat ook de andere blokjes met andere hulpstukjes bevestigd kunnen worden, waarbij dan het voorste kettingwiel op precies dezelfde plek komt.  Dus ketting afnemen; blokje wisselen; ketting weer opleggen en rije maar. Slim hé.
Tussen de zitplaats en het achterwiel komt de krachtbron. Het staat nog niet vast welke krachtbron gebruikt zal worden, we hebben 3 opties: 1. 50cc KTM crossblokje 2. Opgelaste Kreidler carters met KTM cilinder zoals Aalt in 2012 mee heeft geracet 3. Nieuw gegoten Kreidler-achtige carters conform optie-2 Hier zien we de KTM carters gemonteerd om te passen. Ga niet mailen dat we iets vergeten zijn om te lassen. Dat is bewust gedaan want bij voortschrijdend inzicht moet er nogal eens wat veranderd worden en dan is het soms gemakkelijk als een buisje nog niet afgelast is.
Hier kun je zien dat er een mooi dakje boven het hoofd van de bestuurder is gemaakt. Ook de armen voor de “zijwieltjes” zijn al bevestigd. De grote trommel voorop is bedoeld voor koelwater, maar later is toch besloten om het anders te doen. Het water komt nu in een groot deel van de framebuizen en er zal met behulp van een element gekoeld gaan worden. Rijwind koeling zien we niet als optie want dat zou weerstand betekenen. We zullen later de definitieve oplossing bekijken.

	Hier is te zien dat de kont toch nog wat lager moet. In de lengte is er genoeg ruimte voor de kleine Aalt. Toch een wonder dat hij er zelfstandig nog weer uit kan kruipen.
	Maar eens even weer passen. Nu met helm op. Het blijkt gelukkig dat het allemaal gemakkelijk kan. Met de zitting en de rugleuning kan nog wat geschoven worden zodat de ideale (liever zeggen we optimale) zithouding bepaald kan worden.
	Maarten is superieur in lassen en kan zich uitstekend uitleven in het project. Het maakt hem niet uit of het nou aluminium, speciaal staal of pisbakken staal is, vakmanschap is gegarandeerd.
	Het is passen en meten. Aalt heeft weer een stukje van de puzzel opgelost. Hier en daar komt een schetsplaat voor de stevigheid. We weten dat de hoge snelheid enorme krachten op het materiaal kan uitoefenen Gewicht is niet zo'n groot probleem. We hoeven immers niet heel snel op te trekken en te remmen. Het gaat om stabiliteit en veiligheid.
	Maarten en Aalt staan aan het begin van de groene tulp. Alleen een aantal schijven van spaanplaat geven de toekomstige vorm en afmetingen aan. Het is nu de kunst om met buizen, om de schijven heen, een chassis te construeren.

De groene tulp specificaties

Frame:             kooiconstructie van stalen pijpen

Stroomlijn:      Volledige stroomlijn omhulling van polyester met afneembare kap.

Motor:             Voorlopig wordt nog met verschillende blokken geëxperimenteerd.

Topsnelheid:   250 km/u bij 16.500 t/min.

Versnellingen: 6, zodanig dat bij het max. toerental de eindsnelheid 250 km/u zal zijn.

Wielen:           Van een 125cc racer met speciale hoge snelheid-banden

Steunwielen:   Voor balans tijdens de start.

Remmen:        Voor enkele schijfrem; achter enkele schijfrem  + parachute.

Stuur:              Door de liggende houding is indirecte besturing vereist.

Veiligheid:      Zeer stevige kooiconstructie; brandveilig schot tussen motor en coureur;

                        kleding, enz.

Communicatie: radiocommunicatie tussen coureur en crew is mogelijk.

2013 Speed Trial Rules

De Speed Week op de zoutvlakte van Bonneville wordt jaarlijks georganiseerd door de Southern California Timing Association. Wie mee wil doen moet lid worden en een startbewijs aanvragen. De regels en voorschriften zijn erg streng ten aanzien van constructie, veiligheid en milieu. Elk jaar verschijnt een nieuwe versie van het reglement in boekvorm “Speed Trial Rules”. Elke deelnemer en zijn crew worden geacht deze regels te kennen.

Machine

Elke machine wordt vooraf aan een technische keuring onderworpen waarbij speciaal gelet wordt op de punten die gelden voor de klasse waarin men een recordpoging wil doen. Er zijn 38 verschillende klassen in de 50 cc, waarvan er 4 internationaal erkend worden door de FIM. Aalt gaat voor de top klasse: volledig gestroomlijnde machine, “special Construction” met vrije brandstofkeuze. In deze klasse MOET geremd kunnen worden met parachute. Aalt zit volledig ingesloten, maar moet voldoende vrij kunnen bewegen, moet een “ontsnappings” mogelijkheid hebben en moet o.a.  goed beveiligd zijn tegen brandgevaar. Aan de hand van certificaten en testresultaten zal aangetoond moeten worden dat de constructie voldoende stabiel en veilig is.

Coureur

Naast een goede gezondheid moet over enige ervaring beschikken. Nieuwe deelnemers moeten eerst een soort examen doen door het rijden van de “Rooky-run”, waarbij de snelheid beperkt is. Daarbij wordt tevens gekeken of de crew op de juiste wijze assistentie verleend. Pas als de coureur + team hiervoor is geslaagd, dan mag voor een record gereden worden.

Omstandigheden race-track

Bonneville ligt op een hoogte van ca. 1700 mtr met een extreem (woestijn) klimaat. Dat betekent dat de omstandigheden veel anders zullen zijn dan tijdens de testen in Nederland.

Er zijn verschillenden banen beschikbaar, korte banen van 3 mijlen en lange banen van 10 mijlen (16km). Aalt heeft een “aanloop” van 5 mijlen (8km) nodig om op snelheid te komen. Tussen mijl-5 en mijl-6 wordt de officiële snelheid gemeten. Als de gemeten snelheid boven het oude record is, dan moet/mag een “return-run” gereden worden. Die run moet binnen bepaalde tijd, zonder wijziging aan de machine, in tegengestelde richting gereden worden. Het gemiddelde van beide runs wordt dan als erkend als gereden tijd.   

Bonneville

Hieronder komt het dagelijks nieuws vanuit de VS.

30-08-2014: Het record is binnen; inpakken en wegwezen.

Helaas waren we onderweg niet instaat om ons verslag op de website bij te houden. We konden op de camping in Las Vegas helemaal niet op internet ondanks dat we voor ieder device een aparte code kregen en in Wendover hadden we wel internet maar was onze site niet bereikbaar. Ten einde raad zijn we overgegaan tot het dagelijks uitgeven van een nieuwsbrief welke we mailen naar onze vaste lezers hiervan.

Inmiddels staan al deze nieuwsbrieven ook op de site, zie rechts op de homepage.

Als je begint bij Nieuwsbrief  16, welke mooi aansluit op wat hieronder staat, dan kun je met de knop onderaan <terug> steeds verder naar de volgende.

20-08-2014: Voedelsvoorraden ingeslagen.

Vanmorgen lekker vroeg opgestaan. We hebben allen goed geslapen en de jetlag is al helemaal verdwenen. Gisteren hebben we boodschappen gedaan. Vooral veel drinken (water en limo) ingesslagen. We hebben 2 mooie easy-up's opgescharreld (party tenten welke je zo gemakkelijk uitklapt), al het benodigde gereedschap bij elkaar gezocht en de camper als voor een groot deel ingepakt. Hennie weet inmiddels waar alles staat in de camper en hoe het interne gebeuren met vriezer, koelkast en kooktoestel, werkt. De brommer is startklaar, behalve het ruit, dat bewaren we nog even. We hadden wat losse onderdelen apart in een raar soort "schuim-papier"verpakt, maar dat bleek voor de gelakte polyesterdelen zoals tank en zitje niet zo succesvol. Het was vastgeplakt, alsof er een soort stof in dat spul zit wat de lak oplost. We hebben het met water losgeweekt, laten drogen in de felle zon en flink gepoetst. Er is al weinig meer van te zien.

A.D. had voor de avond wat motorvrienden uitgenodigd om mee te eten met de bbq. Was erg gezellig met veel sterke verhalen, maar er was ook een man bij die lid was van de 200 Mijlen per uur-club. Dat wil zeggen: hij had met een auto geracet op de zoutvlaktes en een snelheid bereikt van meer dan 200 Mpu. Zijn top was zelfs 220 Mpu en dat is erg hard. Hij kon ons er veel over vertellen en nuttige tips geven.  Wij zitten natuurlijk nog wel erg in spanning of al het water op tijd van het zoutmeer verdwenen is en of het evenement wel doorgaat. Een paar weken geleden moest immers de Speedweek afgelast worden omdat er nog heel veel water op stond. Deze man, met al zijn ervaring, was er erg zeker van dat het wel doorgaat. Hij denkt zelfs dat de omstandigheden heel erg gunstig zullen zijn. Het is er al droog en de organisatie geeft op facebook aan dat de standaard banen voldoende droog zijn om te racen.Voor de tijd van het jaar is er daar nu een vrij koele periode (ongeveer 25 tot 30 gr. C.) en volgens hem droogt het zout dan beter op. Bij heet weer trekt het water dat in het zout zit naar boven en geeft bij het racen dan meer rolweerstand. Na afloop van de bbq  bleek dat de Amerikanen ons ook nog een leuk bedrag gesponsord hebben. Thanks friends!

We eten nu nog een boterham, pakken dan nog de laatste spullen in en vertrekken met de camper naar Las Vegas. Daar hebben we een plekje op de KOA camping gereserveerd. Naast hotel/casino Circus Circus. We zullen dan de volgende ochter heel vroeg op moeten staan om de rit naar Wendover (Bonneville) in 1 dag te kunnen halen.

Groeten van ons allen in LA. Tot nu toe gaat alles prima.

Het lijkt al weer aardig op een racer. 

De motorclub in LA.

Veel belangstelling en extra sponsors.

Dit is de camper of zoals ze hier zeggen "fifth wheel", waarmee we straks vertrekken.

19-08-2014: De eerste ploeg is er.

Gisteren zijn de eerste teamleden in Los Angeles aangekomen in goede gezondheid.

Jan Engelbertink was er het eerst. Toen kwamen Hennie en Dik Toersen en als laatste kwam Aalt Toersen (A.T.) met een paar minuten vertraging. Aalt Doldersum (A.D.) stond ons op te wachten en nam ons mee naar zijn huis. We hadden nog wat last van file waardoor het wat langer duurde en onze ogen werden steeds kleiner. Af en toe dicht vielen ze zelfs even dicht. Na even bijpraten, kennismaken met A.D. en zijn vrouw Jan, een paar biertjes en 27 uren nadat we waren opgestaan gingen we onder de wol. Nou ja, een klein beetje wol want het is hier erg warm. Vanmorgen net op tijd (locale tijd 7:30) opgestaan. We gaan straks boodschappen doen, de brommer uitpakken en de camper inpakken.

Dit zijn Aalt Doldersum en Jan (Jannefir) met hun honden.

Groepsfoto in de mooie tuin van de fam. Doldersum in LA.

De brommer is uitgepakt en het monteren voor tranport in de camper kan beginnen.

 16-08-2014: De racer is onderweg naar de VS.

Een paar weken geleden werd duidelijk dat we de 50cc Streamliner (“de sigaar”) niet op tijd klaar zouden krijgen en onvoldoende gelegenheid hebben gehad om te testen.  Toen is besloten om toch naar de Bonneville Motorcycle Speed Trials te gaan, waar de wereldrecords gereden kunnen worden op de zoutvlakte,  maar dan met de oude Kreidler wegracer van Aalt met de volgende hoofddoelen:

- Het testen van de beide blokken van de Streamliner, op hoogte en met hoge temperaturen.

- Het testen van de brandstof.

- Ervaring opdoen met de reglementen en procedures tijdens de recordpogingen van 23 t/m 28 aug.

- Indien mogelijk, een record rijden in de 50cc klasse met "halve" stroomlijn.

Er is hard gewerkt om deze oude Kreidler racer aan de passen aan de reglementen en te voorzien van het nieuwe blok met aangepast koelsysteem, andere stroomlijn, enz. Hieronder een foto van wat we maar "De Kleine Tulp" zullen noemen. In de allerlaatste test heeft Aalt een topsnelheid van 180 km/u kunnen halen en dat is ver boven het huidige, door de FIM erkende record. Dat staat op naam van Juliana Wellingfort met een gemiddelde  snelheid van ca. 134 km/u.

Afgelopen week is de racer ingekrat en verstuurd naar ons Amerikaanse teamlid Aalt Doldersum in Los Angeles. Deze Aalt is voor ons van grote waarde. Hij biedt ons een prima thuisbasis en met z'n grote camper kunnen we veel kosten besparen. We gaan met track en trace de zending volkgen en hopen maar dat de racer op tijd in LA en door de douane komt. Het Groene Tulp Team zal op 18 augustus vanaf Schiphol vertrekken naar LA. Na een dagje sleutelen, gereedschap huren/kopen en boodschappen doen vertrekken we voor de 2-daagse rit met de camper naar Bonneville.

===============================================================

Voorbereiding.

In de vriendenkring van Aalt zitten veel coureurs die actief zijn in classic 50cc racing en er is vaak discussie over hoe er nog meer vermogen uit het kleine motortje gehaald kan worden. Nieuwe ideeën worden uitgewerkt en vervolgens wordt het resultaat op de testbank gemeten en op het circuit uitgeprobeerd. 

Toen in 2008 bekend werd dat het 50cc wereldrecord was verbroken door een Amerikaan met een Aprilia blokje, kwam meteen de gedachte bij Aalt op dat hij vast en zeker meer vermogen uit zo’n blokje kon halen dan die Amerikanen. Met nieuwe moderne cilinders, zuigers en andere onderdelen is Aalt immers al enkele jaren in staat om heel veel vermogen uit de oude Kreidler- en Minarelli blokjes te halen. Dus moet het kunnen.

Project

De enige plek op aarde waar de mogelijkheden aanwezig zijn en waar officiële tijdwaarneming is voor internationale erkenning van een record is: Bonneville.

Er zou dus een team moeten komen om een racer te bouwen, middelen (geld) bijeen te brengen en naar de zoutvlakte in Bonneville in de VS te gaan.

Inmiddels is al gestart met de bouw van de record machine, zie bij “ontwikkeling”.

Stichting

Het totale project kost heel veel geld en is niet door een groepje enthousiaste liefhebbers op te brengen. Het project overstijgt ook het persoonlijk belang.  Het is van Nationaal belang dat het record terug komt naar Nederland. Dus, we moeten sponsoren hebben.

Om er voor te zorgen dat sponsorwerving, het beheer van de sponsorgelden en de belangen van de sponsoren de juiste aandacht krijgen is er een stichting opgericht die dit op verantwoorde wijze in goede banen zal leiden. De Stichting “Green Tulip” is officieel ingeschreven bij de Kamer van Koophandel in Zwolle onder nummer 57724369.