Nieuwsbrief 22: de laatste racedag.

Donderdag 28 aug. 2014.

Voor de middag: Eerste run mislukt.

Helaas kwam Aalt vanmorgen maar tot 94 Mph en dat is niet genoeg. Er wordt al weer volop gesleuteld achtrerop de pick-up en we staan weer in de rij bij de pre-start area.

Gisteren is er tot kwart voor elf doorgewerkt. Er kwam nog een Amerikaan langs die vroeg: “What the hell are you doing guys”. Gelukkig was hij ook deelnemer en begripvol. Het zuigerveertje bleek een beetje vast te zitten. Cilinder, zuiger en uitlaat zijn vervangen, maar bij het proefdraaien op de camping werd een beetje koelwater lekkage geconstateerd. Aalt D. en Gerrit ging laat nog succesvol op jacht naar wat kit om dit probleem te verhelpen.

In de loop van de avond hadden we nog twee keer vuurwerk. Eerst waren Aalt D. En Gerrit bezig met een slijptol, wat een mooie vonkenregen op de camping veroorzaakte en  even later was er een echt vuurwerk in de stad vanwege de viering van Laborday. Om kwart voor elf werd het signaal “brand meester” gegeven waarna we veel te laat naar bed gingen want om vijf ging de wekker al weer af.

Om ruim voor zeven stonden we okselfris in de rij te wachten. Hennie had gisteren de T-shirts gewassen in de prullebak met een sopje van haarshampoo. Niet dat we nu mooie schone T-shirts dragen, maar we stinken niet meer zo erg. Hoewel we bijna vooraan in de “Slow” rij bij de pre-start stonden, duurde het toch nog erg lang voordat we mochten oprijden naar de start op de Short Course. De “Intermediates” (sneller dan 125 MPH) voor de Short Course gingen dit keer voor. Bij de start werd al snel duidelijk dat er iets niet helemaal 100% in orde was. Er was te weinig vermogen aan boord en Aalt moest tijdens de run zelfs een keer terugschakelen naar vijf. De tijd was 94 Mph, dus onvoldoende en we zijn als een speer terug gereden naar pre-start. Met wat geluk krijgen we vandaag nog een startkans .   

Na de middag: Tweede run lukt ook niet.

De accu was nog eens goed opgeladen en de carburateur vervangen. Proefdraaien op de pick-up in de wachtrij ging prima, dus vol goede moed wachten op de tweede run. Dat duurde heel erg lang. Het was uiteindelijk drie uur toen Aalt mocht starten. Om vier uur zou het evenement eindigen, dus twijfelachtig of we nog een return run zouden kunnen maken. Bij het starten van de motor ging het meteen al mis. Het luistert allemaal zo nauw en als er maar iets hapert, dan kun je het het wel shaken. Voor een record moet alles perfect zijn. De tijd viel erg  tegen: 74 mph en dat was lang niet genoeg. We hebben alles maar snel ingepakt en zijn naar de camping vertrokken voor de grote schoonmaak.  

Planning.

Volgens ons Roadbook is het vanmiddag om drie uur afgelopen en gaan we later deze dag al beginnen aan de terugreis naar LA, maar dat gaat niet lukken. De racedag is een uur langer gemaakt, we moeten de auto’s grondig schoonmaken want overal zit zout en we zijn allemaal bekaf. We blijven nog een nachtje in Wendover en zullen morgen vertrekken naar Las Vegas. Dat is een heel eind, maar daarvoor is erop onze route  geen camping, dus we moeten wel. Zaterdag komen we dan aan in LA. Aalt,Gerrit en Maarten  moeten zondagochtend al weer heel vroeg opstaan om het vliegtuig te kunnen pakken. Hennie en Dik (de kwartiermakers) moeten zaterdagmiddag hun huurauto ophalen want zij blijven nog een weekje vakantie vieren.  Zij moeten de racer weer inkratten en zorgen dat alles weer thuis in Zwolle komt. Aalt D. en Jan zullen daarbij helpen.  Aalt T. heeft wel de boodschap meegegeven dat alles zo goed mogelijk schoongemaakt moet worden en waar we niet bij kunnen moet WD40 in gespoten worden. Het beetje rek dat in de planning zat is daarmee helemaal op.

Het is vrijwel zeker dat dit de laatste nieuwsbrief is, want in Las Vegas konden we de vorige keer ook niet op internet. Thuis bij Aalt D. in LA zal het wel weer lukken om op onze website te komen. Eerst zal ik dan weer alle Oost Europeese spam van het gastenboek moeten halen (helaas, zoals gebruikelijk) en daarna zal ik kijken of ik iets op de site kan zetten. We zouden het leuk vinden als jullie een reactie in het gastenboek op onze site zetten.

Wij hebben de tijd hier afgewisseld met wachten en keihard werken onder moeilijke omstandigheden, maar er wel heel erg van genoten. We hebben tot op het laatst gewerkt  aan een nog beter resultaat, dat is niet gelukt maar we zijn wel dik tevreden met wat we bereikt hebben: 2 Wereldrecords!  We hopen dat jullie in Nederland er ook van  genoten hebben  en dat jullie ons blijven steunen voor net zo’n goed resultaat volgend jaar met de Groene Tulp 50cc Streamliner. Dat record in die streamliner klasse moet terug naar Nederland en als er een team is dat in staat is om dat te realiseren, dan is het dit Groene Tulp Team! We kennen nu de klappen van de zweep en hebben aangetoond dat we in staat zijn om zo’n missie goed voor te bereiden en te doen slagen. Ieder die denkt dat het een makkie is, die moet dat maar eens proberen. Ook al rij je in Nederland 200 km/u, doe het dan maar eens hier op de zoutvlakte. We zien hele hordes zware machines met cilinderinhouden van meer dan 30 keer onze 50cc en die nog niet aan onze snelheid komen.

Bedankt!

We willen besluiten met dank te zeggen aan alle sponsors die ons geholpen hebben met deze records en dan beginnen we natuurlijk met Cees Lubbers. Cees was de eerste die geloofde in de droom van Aalt en hem de helpende hand toestak. Super van jou Cees en je kunt trots zijn op jouw team!

Hieronder de namen van onze andere sponsoren in willekeurige volgorde:

Sleutelen in de nacht.

We hebben vandaag weer heel veel moeten wachten want in onze categorie zijn verreweg de meeste deelnemers.Soms heb je het gevoel dat het niet eerlijk gaat, maar dat komt waarschijnlijk omdat wij de spelregels niet altijd begrijpen. Ze doen het al jaren zo en je hoort niemand klagen. 

Eva Hakansson had vandaag een heel goede dag en zij verbrak haar eigen record. Ze had nu een gemiddelde van 240 mijlen per uur en ze wil nog harder.

De een rijdt op eigen kracht de motor naar de start en de ander gebruikt gewoon een eenvoudig wagentje om de motor mee door de pekel te verplaatsen.

Als je niet van sleutelen houdt, maar wel heel hard wil rijden, dan koop je zo’n Suzuki Hayabusa en kun je meteen met de allersnelsten meedoen. Er waren er heel veel. 

Dit kleine stevige mevrouwtje had haar mannetjes goed onder de duim. Het was voor haar ook het eerste jaar dat ze mee deed met de eigen constructie op basis van HD Sportster blok met Buell ingrediënten. Haar beste tijd was 78 Mph. Zij is eigenaar van een brillenbedrijf en had ook een Nederlander in dienst waar ze erg tevreden over was. Het  kenteken van haar auto spreekt voor zich

Aalt met Juliana Wellingford, de dame waar Aalt deze week het FIM wereldrecord van af pakte. Deze charmante dame vatte dat heel sportief op, maar was wel blij dat zij het AMA record behield, omdat zij bij de AMA net een andere klasse rijdt dan Aalt. Voor de FIM is dat wel dezelfde klasse.

Het dagelijkse ritueel, de geleende auto schoonmaken. Dit keer heel grondig want het is beter dat de eigenaar niet kan zien dat we hem in het zout gebruikt hebben.

Hier Aalt met de sponsors BCCP fuel systems uit Gramsbergen,  Hans en Wineke ten Broeke. Zij waren gisteren pas aan het eind van de middag aangekomen, net toen alles was afgelast. Nu hebben ze ons de hele dag gezelschap gehouden.

Groeten uit Wendover, USA

Team Groene Tulp / CL  Classics Racing